Relativt problematisk

Sjølv om dei fleste dagane er like på sjukehuset, så har eg heldigvis litt forskjellige tankar frå dag til dag. Litt.

Eg har gode og dårlege dagar, men det er sjeldan ein heil dag er heilt dårleg. Det skiftar fort, i takt med Jone sitt humør. Men eg har vel nemnt at han nesten alltid er glad i fjeset?

Som oftast har eg ingenting i mot andre folk og deira problem. Eg er som regel oppriktig interessert i kva dei har å seie, og eg har sympati når noko er gale. Så raus er EG, liksom.

Ikkje gå rundt og ha vanlege liv!

Dersom det er dårleg stemning i mange timar på rad, føler eg at eg MÅ ut. Og når eg kjem ut, så blir eg irritert av alle eg møter.

Eg tenker at dei ikkje har lov til å gå rundt og ha vanlege liv når heile livet vårt står på spel. Dei har det altfor enkelt, og dei burde ta omsyn til at eg har det heilt jævlig.

Folk har ikkje lov å komme smilande med barnevogn med friskt barn oppi. Då tenker eg: Forstår ikkje du kor synd det er i meg?

Ikkje stå framfor meg i køa på apoteket og kjøp medisin mot kløe under gipsen. Eg skal ha salve mot kjøttsår i rompa til sonen min som ligg i MR-maskina for å finne ut om cellegifta har funka.

Eg blir heilt på gråten, men smiler sjølvsagt falskt.

Men eg MÅ få høyre om problema dine!

Og så tenker eg sånn når eg høyrer andre snakke om liva sine:

• Har du ikkje hatt barnefri på tre veker? Det MÅ eg berre få høyre meir om!

• Er ungen din skikkelig forkjøla? Det er veldig interessant.

• Fekk du ikkje sove i natt? Det må ha vore fælt.

• Har du eksem, sa du? Det vil eg både sjå på og høyre om!

• Vil ikkje ungen din ete? Spyr han? Næmen!

• Kvalm? Hoste? Knekt finger? Impotens? Tørre slimhinner? Dyrt øl? Dårleg batteri på telefonen? Fortel meg gjerne alt om dette!

DU HAR IKKJE EKTE PROBLEM!

Alt er problem

Det kjem berre an på korleis du ser på det.

Så blir eg roleg igjen. Godt humør og glad. Og eg kjem på at eg eigentleg er grei. Dei fleste dagane er meir enn 50% gode, så eg hatar ikkje folk kvar dag.

Størrelsen på tissen din er relativ. Det kjem heilt an på kva du samanliknar med. Dersom du samanliknar den med ei synål, så er den KJEMPESTOR (forhåpentlegvis), og viss du samanliknar med ein lyktestolpe, så er den pitteliten (forhåpentlegvis).

Sånn er det med problema våre og. Størrelsen er relativ, det kjem an på kva du har å samanlikne med.

Det verste eg hadde opplevd av sjuke barn før, var 39 i feber, spysjuka og svelging av 10-kroning. Ikkje på same dag, då! Ut frå det ville 40 i feber vere eit kjempeskummelt problem for meg.

Så når eg er snill og sympatisk, så skjønar eg at det frustrerande med forkjøla ungar, lite søvn, lite barnefri. Og eg ER faktisk interessert i livet ditt. Ikkje ver redd for å ha for små problem når du snakkar med meg. Tenk om berre dei med barnekreft i familien fekk lov til å snakke, då? Trist.

Mine daglege problem

Nokre av dei er flunkande nye, andre hadde eg berre gløymt.

Medisinpumper

Det verste problemet er ikkje nytt. Det er pumpelydar. Piping spesielt, og andre lydar generelt. Dersom dette innlegget er dårleg, så er det faktisk på grunn av sprøytepumpa. Eg får aldri sitte lenge nok til å skrive ferdig ei setning.

Eg har jo ikkje så rikt språk at eg klarer å skildre lydar, men det er høg piping, pip pip pip, og klikking, klikk klikk klikk, og litt sånn surklelydar.

Mas

Beklager å måtte innrømme det, men den perfekte guten masar. Han er i så godt humør at han berre snakkar og snakkar og snakkar og snakkar. Og snakkar.

Eg hugsar i september, etter at han hadde mista språket. Då ønska eg meg over alt på jord at han berre kunne seie eitt ord. Eg sa: “Kan du pliiiis seie mamma?”. Så såg han berre trist på meg. Eller snudde seg vekk.

Det var ikkje lenge etter at han begynte å snakke igjen at eg tenkte at no kunne han godt ha snakka litt mindre. Sånn er det. Alt er problem.

Irriterande oppførsel:

• Han ber om mat, f.eks. leverpostei med skive på, men skal berre sjå på den, ikkje ete.

• Han påstår at blomstrane på dyna er fluger, og at eg må ta dei vekk, for han kan ikkje sove før dei er vekke.

• Han vil ha nasa i panna, så eg må flytte den.

• Han vil ha av den perla som er i midten av smykket han har laga.

Døropnaren er på feil side av gangen

Isolat-rommet er heilt nærmast døra i gangen. Det betyr at eg må gå omveg for å bruke døropnaren. Sjukt stort problem. Alternativet er jo å få smitte på hendene fordi eg må opne døra med dørhandtaket!

Eg føler det var noko meir eg ville seie, men eg har visst gløymt kva det var. Jaja.

• 
• 
•