Emmmmmmæærrrrr

Tok du an? Det er munnleg for MR.

Tippar det er litt sjokkerande, men vi har vore på MR igjen. Eg heldt, som vanleg, på å dø veka før. I ventehelga mellom MR torsdag og svar måndag måtte eg gjenopplivast fleire gongar. Slitsomt.

Meeeen. Her er utdrag frå sjornalen:

“Det ses svært pene forhold intracerebralt, uten tegn til tumorresidiv verken intracerebralt eller i spinalkanalen. Ikke tegn til hydrocephalus.”

Skjønar?

Det stod vidare:

“I tillegg gjorde vi unike funn, nemlig at Jone hadde A beautiful mind, Good Will Hunting, Inside out, The Matrix og Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Det vil si at han er en nydelig gutt, både utenpå og inni. Det har vi aldri sett på MR før.”

Ikkje like lett å skjøne.

Alt dette betyr at Jone er frisk, i alle fall til desember. Då er det ny MR. Lat oss ikkje tenke på det no.

Dokumentar

Denne gongen har eg dokumertert MR-turen med teikningar. Det kan jo bli litt kjedeleg og einsformig med alle dei nydelege bileta. Dersom du orkar å scrolle heilt ned, så får du sjå kva eg eigentleg har prøvd å teikne.

Blåmerker

Eg kjenner forresten ein anna nydeleg gut, og han hadde plutseleg eit stort gult og grønt merke på låret, men han visste ikkje korleis han hadde fått det. Fargen på blåmerker endrar seg over tid frå blåfiolett til grøn, brunleg og gul. Det vil seie at han hadde hatt det ei stund. Var ikkje dette ei fascinerande historie?

Eg skal sjølvsagt fram til at eg har merker i sjela mi.

Og det fiffige poenget er at dei er gule og grøne. Eg har fått dei for ei stund sidan, men har ikkje merka dei før no. Eg har jo visst om dei, men har valt å klistre store plaster utanpå, slik at det ikkje gikk an å sjå dei. Luringen meg.

Eg skal sjølvsagt ikkje ta sorgene på forskot (tusen takk for kjempegodt råd frå velmeinande menneske), men eg føler det er ein reaksjon i emning. Eg merkar det godt når det kjem opp minner på snapchat.

“1 år siden i dag.” Og der er det bilete av ein veldig sjuk son, og eg blir sjokka og får akutt sorg i meg. Det var då vi blei prylt av livet, og fekk mange av blåmerka som eg teipa over med brun teip. Den er veldig fin, for eg får nydeleg brunfarge akkurat der teipen er. Men, og det veit alle bittesmå kreftpasientar, den er heilt vanvittig vond å fjerne.

Kva eg eigentleg prøvde å teikne

Elles håpar eg 2020 er eit fint år for deg!

• 
• 
•